Anti-dieetisme houzee!

Heden en tevens vandaag staat in de voedselwereld bekend als Internationale Anti-Dieet Dag, alle Sonja Bakkers, Atkins', andersoortige dieetmaffia ten spijt, vandaag mag er gegeten worden!

Nu is ondergetekende absoluut voorstander (geworden) van het respecteren van een gezonde lijf/geest-balans, maar met voornamelijk en limitatief dan ook de nadruk op het begrip balans.

Naar mijn (immer) bescheiden mening, wordt men tegenwoordig te vaak geconfronteerd met vetbelastingen, overgewichtheffingen, slurptaxen en aanvullende (of opvullende) maatregelen ter bestrijding van het kwaad dat eten en/of overdaad en/of genieten schijnt te heten.

Om maar gelijk met onze nationale (gezondheids)fundamentalisten kabinet te spreken (eigen parafrase): Gij zult spruitjes eten tot ge erbij neervalt.

Nou, heden ende tevens vandaag dan toch echt niet (sporadische en tevens) waardige lezer dezes, het volgende recept (ingredienten qua hoeveelheid vooral toevoegen naar smaak) heeft werkelijk helemaal niets, ik herhaal werkelijk totaal en volledig niets, te maken met welke soort van dieettechnische terreurdreiging danook.

Hou ramen en deuren gesloten, stel de radio op de dichtstbijzijnde lokale frequentie af, begin uw excersizing vast met de opwindradio en knijpkat uit het bureaucratenkerstpakket, kom er maar in:

Voorgerecht:
Dosis roze garnalen
Enkele verse tomaten
Exhorbitant veel knoflook
Verse basilicum
Rode peper
Nog meer knoflook
Een fles (preferabel Elzasser) Pinot Blanc

Smijt ten eerste de tomaten, enigszins opgesneden, met huid en al in een pannetje, voeg daarna naar smaak knoflook, peper, en nog meer knoflook toe, om uiteindelijk de garnalen met een zwierige beweging in eerdergenoemd stuk kookgerei te plempen.
Laat dit geheel enige tijd doorsudderen (reduceren voor de wannabe-chefs onder ons, ja ik beken...) om er een gemoedelijk uitziend papje van te stoven, et voila, eenmaal (andermaal) een voorgerecht!

Dit leek nog enigszins gezond, maw, hoogste tijd voor het hoofdgerecht!

Men neme:
Versneden rode ui
Aangevuld met diverse rode pepers
Icm wederom een navenante hoeveelheid knoflook (vers uiteraard!)
Een bescheiden hoeveelheid versneden lente-ui/bos-ui
Gecombineerd met enkele paddestoelsoorten (benieuwd wanneer deze verboden gaan worden), preferabel kastanjechampignon, oesterzwammen (essentieel!) icm wat shi-take-achtigen
Grote hoeveelheden gorgonzola
Creme fraiche
Nog meer kazige attributen (bijv een geraspte oude Goudse)
Bijzonder veel versgemalen multi-color pepersoorten
Een ferme slok (wederom preferabel Elzasser, Frankrijk overigens, red.) Gewurztraminer
Voor bij de consumptie, meer Gewurztraminer (tevens uitstekend geschikt als gezelschap bij een betere poging tot het begrip kaasfondue, ook uiterst dieet-technisch verantwoord, zoals de oplettende lezer alreeds begreep).

Dien dit smeuiige geheel op een bedje van (vooral zo gedoseerd mogelijk) pasta-achtige substantie op, et, wederom, voila!

Oke (wederom waanzinnig betuttelende uitdrukking, dat oke), und jetzt voor de piece de resistance, het dessert!
Waar menige amateur momenteel alreeds volstrekt volgevreten achterover zal hangen, gaat de daadwerkelijke culinaire die-hard nog even grondig door:

Men neme:
Enige geschilde en in partjes verdeelde peertjes welke men enige tijd (ca 15/20 min) onder de beschaafde temperatuur van ca 160 graden Celsius heeft laten creperen in een oven.
Bereidde vervolgens met veel gevoel voor culinair masochisme een honing-tijm-achtige substantie voor (masochisme slaat overigens op het fileren van ener tijmstruik).
Waarna men enkele (dikke) plakken bacon in een koekenpan doet belanden om die na toevoeging van de honing-tijm-combinatie tot een gecaramelliseerde, uiterst plakkerige, substantie te bakken.
Leg deze accessoires met enig gevoel voor compositie op een bord neer en deponeer daar wat plakken roombrie (geitenkaas schijnt ook tot de mogelijkheden te behoren) overheen.
Even met gevoel voor dramatiek wat peper daarover vermalen en het geheel garneren met wat walnoten (valt aan te bevelen deze eerst van hun pantser te ondoen).
Aangevuld met iets in de richting van een Rioja, Cabernet Sauvignon of stevige (bijvoorbeeld Zuid-Amerikaanse) Shiraz, of in uiterst geval van nood een Australische (of bij gebrek aan dergelijk spul Nieuw-Zeelandse) Chardonnay bij, vormt dit de afsluiting.

Ik wens u een welgemeend bon-appetit!

PS In navolging op onderstaand commentaar van een uiterst aangenaam vrouwspersoontje, ja, u heeft zeer zeker de (stok?) broodnodige inspiratie geleverd! :-)

PPS Plagieren is nu eenmaal een goede Leidse traditie....